Βδομάδες τώρα, για να μην πω μήνες, τα παιδιά της τρίτης τάξης περίμεναν με λαχτάρα αυτή την εκπαιδευτική εκδρομή. Μια εκδρομή που θα τους έδινε την ευκαιρία να αποδράσουν από τα στενά όρια της μικρής επαρχιακής πόλης στην οποία ζουν και να δουν από κοντά την πρωτεύουσα της Ελλάδος, αλλά και άλλες πόλεις των οποίων η πορεία είναι συνυφασμένη με σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Μετά, λοιπόν, από αρκετή προσπάθεια από μέρους των παιδιών, αλλά και από μέρους του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, που ήταν δίπλα τους πολύτιμοι αρωγοί από την πρώτη στιγμή – όπως άλλωστε είναι πάντοτε στις όποιες ανάγκες του σχολείου – συγκεντρώθηκε το απαιτούμενο ποσόν και… η μεγάλη μέρα έφτασε.
Το πρωινό ξύπνημα της 17ης Μαρτίου ήταν ίσως το πιο χαρούμενο ξύπνημα όλης της χρονιάς. Στις 7 π.μ. οι μαθητές επιβιβάστηκαν στο λεωφορείο, που τους περίμενε έξω από το σχολείο, και με συνόδους τον διευθυντή του σχολείου κ. Μπαλάνη Αδαμάντιο και τους καθηγητές Μπαλατσό Σπύρο, Τζέλη Κρυσταλλία και Ιωάννου Μαρία ξεκίνησαν.
Η διαδρομή ήταν ευχάριστη και ο καιρός υπέροχος. Γύρω στο μεσημέρι φτάσαμε στην Αθήνα και πρώτος μας σταθμός ήταν η Βουλή των Ελλήνων. Στο εξωτερικό της, τα παιδιά αλλά και οι καθηγητές, είδαμε το Μνημείο του Aγνώστου Στρατιώτη και καμαρώσαμε τους Τσολιάδες, που αποτελούν σύμβολα γενναιότητας και λεβεντιάς για τον ελληνικό λαό. Ακολούθως οι μαθητές χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της μίας ομάδας στη Βουλή, η άλλη ομάδα περιδιάβηκε τον βασιλικό κήπο και θαύμασε τόσο τα φυτά όσο και τα ζώα που φιλοξενούνται εκεί. Μέσα στη Βουλή (τα παλαιά ανάκτορα, που με την παρέμβαση του αρχιτέκτονα Ανδρέα Κριεζή πήραν εσωτερικά τη σημερινή του μορφή και λειτούργησαν ως κοινοβούλιο την 1η Ιουλίου 1935), παρακολουθήσαμε μια προβολή σχετική με την ιστορία του κτιρίου και είδαμε την αίθουσα συνεδριάσεων της Ολομέλειας της Βουλής, όπου τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να φωτογραφηθούν στα έδρανα των βουλευτών. Στη συνέχεια ανεβήκαμε στην Ακρόπολη, όπου δυστυχώς για μας, φτάσαμε αργά, αλλά απολαύσαμε την υπέροχη διαδρομή. Περπατήσαμε στα εδάφη που έζησαν, δίδαξαν και δημιούργησαν μεγάλοι φιλόσοφοι και γνωστοί ρήτορες της αρχαιότητας και η εθνική περηφάνια ήταν έκδηλη στα πρόσωπα όλων. Το βράδυ παρακολουθήσαμε την θεατρική παράσταση «ο Αρχοντοχωριάτης» του Μολιέρου και η πρώτη μέρα έκλεισε με την άφιξή μας στο ξενοδοχείο .
Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε με τον ίδιο ενθουσιασμό. Επισκεφτήκαμε το Αρχαιολογικό Μουσείο και εκεί μας δόθηκε η ευκαιρία, με τη βοήθεια των δύο ξεναγών (ένας για κάθε ομάδα), να γνωρίσουμε τους πολύτιμους θησαυρούς του αρχαίου ελληνικού κόσμου και να υποκλιθούμε μπροστά στα επιτεύγματα των προγόνων μας, που ήταν αποτέλεσμα των γνώσεών τους σε πολλούς τομείς, αλλά και της λαχτάρας τους να ζωντανέψουν το άψυχο μάρμαρο και να το καταστήσουν αθάνατο δείγμα της ομορφιάς και της τελειότητας που έκρυβαν στην ψυχή τους. Είδαμε αγάλματα, κοσμήματα, όπλα, αγγεία και ότι άλλο έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη, δείγματα όλα του πολιτιστικού επιπέδου στο οποίο είχαν φτάσει οι πρόγονοί μας.
Δεύτερος σταθμός μας το Μουσείο της Ακρόπολης όπου και εκεί, με τη βοήθεια των ξεναγών, αναβαπτιστήκαμε στα νάματα του πολιτισμού μας. Θαυμάσαμε τα εκθέματα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και νιώσαμε περήφανοι για την καταγωγή μας. Είδαμε γλυπτά της αρχαϊκής περιόδου, κούρους, κόρες, αλλά και τις πέντε Καρυάτιδες και πονέσαμε για την έκτη, όπως και για τα πρωτότυπα πολλών άλλων αγαλμάτων, καθώς και τμημάτων των αετωμάτων και της ζωφόρου του Παρθενώνα, που δυστυχώς βρίσκονται στο βρετανικό μουσείο. Φεύγοντας από το μουσείο της Ακρόπολης τα παιδιά δεν απορούσαν πλέον γιατί φτάνουν εδώ χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο από κάθε σημείο της οικουμένης.
Η μέρα όμως δεν είχε ακόμα τελειώσει και τα παιδιά τα περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη, όπως τα ίδια δήλωσαν αργότερα. Ήταν η επίσκεψη στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Στην αίθουσα προβολών και με τη βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας όλοι νιώσαμε πως βρισκόμαστε στη Κωνσταντινούπολη. Επισκεφτήκαμε την Αγιά Σοφιά, είδαμε με λεπτομέρειες το εξωτερικό και το εσωτερικό της, θαυμάσαμε τα ψηφιδωτά, μάθαμε για την πορεία της στον χρόνο , υποκλιθήκαμε στις αρχιτεκτονικές γνώσεις του Ανθέμιου και του Ισίδωρου. Μετά την επίσκεψή μας στο Ι.Μ.Ε. επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο με προορισμό το Τολό. Φτάνοντας εκεί, αφήσαμε τις αποσκευές μας και πήγαμε για βόλτα και φαγητό στο Ναύπλιο. Το βράδυ, μετά από μια μέρα γεμάτη εμπειρίες, καταλήξαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Η χαρά όλων δεν περιγράφεται, όταν ξυπνώντας διαπιστώσαμε πως ο χώρος που θα παίρναμε πρωινό βρισκόταν κυριολεκτικά δίπλα στη θάλασσα. Βγάλαμε φωτογραφίες, είδαμε το νησάκι απέναντι και ακολούθως επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο με προορισμό το Παλαμήδι. Το φρούριο, το οποίο είχαμε την ευκαιρία το προηγούμενο βράδυ να θαυμάσουμε φωταγωγημένο, κατασκευάστηκε το 1687 από Βενετούς, που κατέλαβαν το Ναύπλιο ύστερα από μάχη με τους Οθωμανούς. Στο Παλαμήδι, μας δόθηκε η ευκαιρία να ανάψουμε ευλαβικά το κεράκι μας στο εκκλησάκι του αγίου Ανδρέα και να δούμε από κοντά το χώρο στον οποίο φυλακίστηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Επόμενος σταθμός μας ήταν το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Οι μαθητές, οι οποίοι διδάσκονται την «Ελένη του Ευριπίδη» στο μάθημα των αρχαίων ελληνικών από μετάφραση, γνώριζαν αρκετά πράγματα και για τα μέρη του θεάτρου, αλλά και για την ακουστική του συγκεκριμένου θεάτρου, το οποίο μπορεί να φιλοξενήσει 13-14 χιλιάδες θεατές. Είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι που το θέατρο γεννήθηκε στην Ελλάδα και κάθε χρόνο φτάνουν από τα μήκη και τα πλάτη της γης θεατές για να παρακολουθήσουν παραστάσεις σ’ αυτόν εδώ τον χώρο.
Μετά την Επίδαυρο το λεωφορείο μας οδήγησε στις άλλοτε πολύχρυσες Μυκήνες. Εκεί είδαμε ό,τι έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη από έναν πολιτισμό που υπήρξε από τους σημαντικότερους, όχι μόνο της αρχαίας Ελλάδας, αλλά και της υφηλίου ολόκληρης. Περάσαμε από την Πύλη των Λεόντων, είδαμε τα Κυκλώπεια Τείχη, ζωντανέψαμε με τη φαντασία μας τα ανάκτορα του Αγαμέμνονα, τον είδαμε να περπατά σ’ αυτά, να τα αφήνει πίσω του για να κουρσέψει την Τροία και τέλος να επιστρέφει νικητής και να έχει ένα άδοξο τέλος από την Κλυταιμνήστρα και τον Αίγισθο.
Κουρασμένοι, αλλά χαρούμενοι από την πλούσια πνευματική συγκομιδή και αυτής της μέρας μπήκαμε στο λεωφορείο και με τραγούδια και γέλια φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας στην Αρχαία Ολυμπία. Φάγαμε με όρεξη το βραδινό μας και πήγαμε για ξεκούραση γιατί και το πρόγραμμα της επομένης θα ήταν ανάλογο των προηγούμενων ημερών.
Πόσο γρήγορα περνούν οι μέρες όταν είναι ευχάριστες! Φτάσαμε κιόλας στην τελευταία μέρα της εκδρομής! Μετά από ένα πλούσιο πρωινό, βάλαμε τις αποσκευές στο λεωφορείο και ξεκινήσαμε για το Στάδιο της αρχαίας Ολυμπίας. Και εδώ το μεγαλείο του ελληνικού πνεύματος μας έκανε να ριγήσουμε από συγκίνηση. Και εδώ οι Έλληνες πρώτοι, όπως σε τόσα άλλα! Εδώ γεννήθηκε η ειρήνη! Εδώ καταργήθηκε ο πόλεμος. Πώς άλλωστε θα έφταναν οι αθλητές από κάθε γωνιά της Ελλάδος αν δεν γινόταν εκεχειρία; Ένας χώρος παγκοσμίου ακτινοβολίας! Ένας χώρος στον οποίο καλλιεργήθηκαν οι αρετές. Ο κότινος (στεφάνι αγριελιάς) ήταν το έπαθλο των νικητών, που αγωνίζονταν με ευγενή άμιλλα . Και οι λίγοι όμως που προσπάθησαν κατά καιρούς να χρηματίσουν τους Ελλανοδίκες τιμωρούνταν σκληρά. Ισόβιος αποκλεισμός από τους αγώνες. Παράλληλα όμως με τους άνδρες αγωνίζονται και οι γυναίκες, στον ίδιο χώρο, στα μεσοδιαστήματα των Ολυμπιάδων και οι δικοί τους αγώνες είναι αφιερωμένοι στην Ήρα (τα ΗΡΑΙΑ) και το έπαθλο ήταν επίσης ένα στεφάνι αγριελιάς. Ακούγοντας τα τόσο σημαντικά (και άλλα ανάλογα) από την ξεναγό μας, φτάσαμε στο μουσείο της Ολυμπίας, όπου είδαμε αρκετούς θησαυρούς που ήταν θαμμένοι για αιώνες κάτω από τούτα τα δοξασμένα χώματα.
Όλα τα ωραία όμως κάποτε τελειώνουν. Έτσι σιγά -σιγά κι εμείς πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Κάναμε, βέβαια, μια στάση στην Πάτρα και προσκυνήσαμε την κάρα του Αγίου Ανδρέα θαυμάζοντας, παράλληλα, το μαρμάρινο τέμπλο του ναού του.
Μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε κατά την έξοδό μας από τον ναό. Και αυτή δεν ήταν άλλη από την συνάντησή μας με τον πρώην μπασκετμπολίστα, αλλά και προπονητή της εθνικής ομάδας μπάσκετ Παναγιώτη Γιαννάκη, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα εγκάρδιος με όλους και φωτογραφήθηκε με μικρούς και μεγάλους.
Τελευταίος σταθμός η Ναύπακτος, αφού προηγουμένως, βέβαια, περάσαμε από τη γέφυρα Ρίου –Αντιρρίου. Στη Ναύπακτο φάγαμε και μετά από λίγο ελεύθερο χρόνο που δόθηκε στα παιδιά επιβιβαστήκαμε για τελευταία πλέον φορά στο λεωφορείο. Στον δρόμο μας δόθηκε η ευκαιρία (στην Άμφισσα) να δούμε από τα τζάμια του λεωφορείου τις ιχθυοκαλλιέργειες . Η ατμόσφαιρα στο λεωφορείο ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη. Τα γέλια και τα τραγούδια δεν σταμάτησαν μέχρι που φτάσαμε στην Καλαμπάκα.
Μια, ακόμη, εκδρομή των μαθητών της τρίτης τάξης του 1ου Γυμνασίου Καλαμπάκας έλαβε τέλος. Μια εκδρομή που μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε την πατρίδα μας -σύγχρονη και αρχαία- και να επικοινωνήσουμε – καθηγητές και μαθητές- σε χαλαρότερη ατμόσφαιρα από αυτήν του σχολείου. Μια εκδρομή από την οποία γυρίσαμε κουρασμένοι μεν, αλλά πανευτυχείς και το σπουδαιότερο, με τις πνευματικές μας αποσκευές σίγουρα βαρύτερες.
Ι. Μ.
1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΛΑΜΠΑΚΑΣ 